پنجره ای رو به آسمون

دو

حالت سر یه موضوعی نه جندان غریبه خیلی گرفته است

انقد که بغض داره خفه ات می کنه

تصمیم می گیری برای خلاصی، مثله همیشه بری و بقیه رو بخونی و همراه شی باهاشون

وسط کار ...تو اوجش که یه عالمه سایت و وبلاگ ووو ...بازه یهو قطع میشی

مثله خیلی وقتا می افتی بیرون ...بیرون از بازی

تازه داشت یادت می رفت و آروم می شدی..اما ناگهان...و

دیدی یه وقتایی از همه دنیا بیزاری ....ئنیا هم باهات سر لج می افته

لج و لجبازی

منم که لجـــــــــــــــــــــــــــبــــــــــــــــــــــاززززززززززززز

بعضی وقتا از این اتفاق گر می گیرم و می خوام زمین و زمونو به هم بدوزم که دوباره راه بیفته

اما الان اونجوری نشدم

آروم ..پا شدم رفتم نهارمو گرم کردم ...فلفل فراووون زدم ...با آرامش و لذت نشستم خوردم

کتابمو ور داشتم چند صفحه ای خوندم ...مثله همیشه غرق شدم توووش که یاد دیروز...

عکسای پرسپکتیو وبلاگ علیرضا خان یادم انداخت که دیرز چه رویای قشنگی دیدم

بعدازظهر که از کار برگشتم ..خیلی خوابم می اومد سرمو گذاشتم که بخوابم ..چشامو بستم

توو خواب و بیداری.. توو یه کادر کوچیک ...خیلی کوچیک ..شایدم دور... یه منظره از آسمون ..آسمون سفید سفید ..همه جا سفید...یه خانم سفیدپوش هم توو پرواز بود...عین یه فرشته... یه لباس سفید براق تنش بود و با دستاش بال می زد ..توو همون آسمون دوس داشتم خودم باشم ..صورتشو ندیدم... خودمو گذاشتم جاش. حس فوقالعاده ای بود...پرواز اونم اونجوری ..انقدر ساده ..انگار جزیی او توست..عین راه رفتنت...خیلی هوای پاکی داشت

صحنه عوض شد.........

کادرم یه پنجره است ، یه پنجره رو به آسمون ..ایندفعه شفاف تر ...آسمون یه رنگ آّی خیلی خیلی قشنگی داشت با یه عالمه ابرای سفید بزرگ... با اینکه کادرم کوچیک بود ..اما نزدیکتر بود بهم...ایندفعه از اون فرشته خبری نبود ..هیشکی توو این کادر نبود..انگار خودم پشت پنجره یا شایدم نزدیکتر..تو دل آسمون بودم ..قاطی اون همه ابرای خوشگل...

دوس نداشتم از اونجا بیام بیرون..چشامو باز کردم ..دیدم سقفم اتاقه..بستم ..دوباره رفتم همونجا ..اما اینبار خیلی کوتاه ..انداختم بیرون

انگار نباید چشامو باز می کردم..آخه بس که لمسش خووب بود دلهره گرفتم که اینجا کجاس چشامو باز کردم دیدم رویا بوده ...

دیشب یه ساعتی رفتیم بیرون..خیلی دوس داشتم آهنگ با صدای بلند ، خیلی بلند گوش بدم ...صدا رو بردیم بالا...انگار از همه طرف هجوم آورده باشن بهت...هیجانش...نفسم گرفت ..بالا نمی اومد..ضربان قلبم رفت بالا..نفس نمی تونستم بکشم....انگار قلبو محکم گرفته باشن..عین یه اسفنج فشارش بدن...صدا رو کم کرد..شیشه رو کشیدم پائین...تنفس یه کم هوای آلوده و خنک ...نفس عمیق ..به سختی وقتی بازدمی نداری !!! کمی بهتر شدم...

یاد آتنا دوستم افتادم...خیلی ناگهانی ..قلبش درد گرفت ..بیمارستان و .... توو قلبش باطری گذاشتن !!!!

یه جوون 4-23 ساله چرا بدون سابقه ای باید قلبش با باطری کار کنه ؟!!!!؟

می دونم اوضام به اون وخامت نیس اما همین فکرش..ترسش از دیروز بدترم کرده

تپش قلبم خیلی زیاااااااااد شده و نفس کم می یارم ..

با اینحال دیشب واقعاً بهم خوش گذشت..خیلــــــــــــــــــی خندیدیم..فقط مسخره بازی بود..روحم شااااااااد شد

این سرمای لعنتی هم از تن ما رخت بر نمی بندد..کلافه ماااااااان کرده

به این ترتیب نوشتن به مثابه راهی مشکوک برای کمک به خود
در جهت رهایی از این بن بست به نظرم رسید.

یکشنبه 4 دی 1390 - 7:10:51 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

mehran

برای چت کردن لطفا وارد سایت شوید

شور دلم

م...م

گروهای عضو شده

پنجره ای رو به آسمون

آخرین مطالب

این وبلاگ به وسیله شبکه اجتماعی گوهردشت (گگلی) ایجاد شده است, ورود به گوهردشت